Top 95+Famous Saraiki poetry/Ghazal
Saraiki is a language spoken in the southern region of Punjab in Pakistan. It is rich in culture and history, with a distinct identity. Saraiki poetry is a beautiful expression of this culture, filled with emotions, stories, and traditions. It often reflects the daily lives, love, and struggles of the Saraiki people.
The poets use simple, heartfelt language that resonates deeply with the listeners. Whether sung or recited, Saraiki poetry is a cherished part of the local heritage, connecting people to their roots and to each other.
Saraiki Poetry is a strong form of expression that remains because of its timeless lyrics and attractive image. If you want more amazing Poetry then explore Punjabi Poetry.
2 lines saraiki poetry
کوئی اینج دا جادو کر ڈھولا
میں یاد کراں تو کول ہوویں
تیرے نا دا پہلا حرف آوے
میکوں سال دے صدمے بھُل ویندے
تیڈے پچھے رولتی میں ذندگی توں میکو وی چھڈ کے ٹر پیا ہیں
ایڈی گل تہ یار کوئی نائی ہوئی ایوے رُس کے تو وی ٹر پیا ہے
ہن بس کر روسے آہ ونج سجناں تیڈی یاد اچ ساری مکدی پئی ہے
میں سُنڑیاں ہے زندگی ول نہیں لبھنی تائییوں تیری یاد اچ سڑدی پہیئ ہے
تیکو فکر ہے یار پڑھائیاں دی
ساکوں چھوڑ کے کھڑا جج بنڑسیں
بس کر ہن کتاباں دی آویکھ تیڈی یاد اچ مردے پیۓ ہاں
جے ہن وی ساکوں توں نہ لبھیا تے یار اسی جند تو جان چُھڑیندے پیۓ ہاں
میڈے دل وجچ سجن توں جھاتی پا
ہک توں لبھسیں بئیاں مونھ تیڈی
کوئی باغاں وچ مور ہوندا تیڈے پچھے
کیوں رلدے جے تیرے جیا کوئی ہور ھوندا
میکو مار کے شاکر خوش نہ تھی
کھٹ آپ قبر میڈا کوئی کائنی
میکو اجاڑ کے تو تہ تھی پیاخوش تھوڑا حوصلہ رکھ صلہ رب ڈیسی
جتھاں شاکر مُک کائنات ونجے
وت سامنے ڈیکھیں مے ہوساں
تو گُھم آہ کُل جہان سجناں میڈے ورگا پیار تیکو نہیں لبھنا
ہر حال اچ شاکر تیڈے ہاں
بھانویں گل چالا یا رول ودا
ہن اسان تھی پئے تیرے جند جان تو، بھاویں مار رُلا یا گَل نل لا
ہر وار اے شاکر ممکن نہیں
توں جھڑکیں تے میں ول آنوا
ہن میڈی واپسی دی تیکو آس ہی راسی، میں واپس ول کے نہیں آونڑاں،
توں ودا پچھتاسے کلاں اپنے نال، میں جند تو جان چھڑا جاناں
نہ شاکر موت دی دھمکی ڈے
اساں آپ غستان دے واقف ہائیں
تیڈی یاد اچ مردے ہاں روز سجناں ہک وار ہی مرگۓ تا جِند چھٹ سی
Saraiki Love Poetry
میڈے دل وجچ سجن توں جھاتی پا
ہک توں لبھسیں بئیاں مونھ تیڈی
ہک پل نئی نبھدی تیں باجوں!”
“میں قسم جو چاواں من ویسیں؟
ساڈی مٹھڑی بولی کھنڈ وانگوں ساڈی خاص زبان سرائیکی اے”
ساکوں عشق ہے نال سرائیکی دے ساڈی بیشک شان سرائیکی اے
ساڈی روہی یار سرائیکی اے ساڈا تھل دامان سرائیکی اے
“اساں اسجد لوک سرائیکی ہیں ساڈی بس پہچان سرائیکی اے
وت شاکر کھیڈ مقدراں دی”
“فی الحال جُدا تھئی گئے آں
جینوں شاکر عزتاں رب دیوے”
“کوئی بشر۔۔۔۔ گھٹا نہیں سکدا
متاں سمجھی۔۔۔۔ غربت آگئی اے”
“تیڈی آکڑ ڈیکھ کے تھک پئے آں
اساں نفرت کرن دے عادی نہی”
ساڈے خون اچ صرف وفا اے
ساڈی عزت۔۔۔۔ زمانہ کردا اے
“ساڈے رب دی خاص عطا اے
کوئی چٹی چھل کانے دی”
“ہک تو مل ڈھولا، نئیں لوڈ زمانے دی
توں کر نہ کر ساڈے نال وفا، ساڈی تیڈے نال وفا راہسی”
“خوش وسدا رہ وچ غیراں دے، ساڈی ہر دم ڈھول دُعا راہسی
تُساں پیوکوں پاپا آہدے او”
“اساں چاہ اِچ بوڑ کے کھاندے ہیں
“تیرے نا دا پہلا حرف آوے
“میکوں سال دے صدمے بھُل ویندے
جڈاں جھڑ آسمان تے گج پووے
وت یار مناونڑ دل آھد
نجومی نہ ڈراوے دے اساکوں بدنصیبی دے
جڈاں ہتہاں تے چھالے تھئے لکیراں خود بدل ویسن
جڈاں جانی ھرکوئی چھوڑ ونجی.
شرماویں نہ میڈو ول آویں
تیڈے سِر دی شاکر میں چھاں ہاں
جڈاں ڈھل ویساں تیکوں یاد آسا
ﮐﺎﻏﺬ ﺗﮯ لکھ کے ﻟﻔﻆ ”ﻭﻓﺎ“
ﻧِﺖ ﮔﮭﻮﻝ ﮐﮯ ﭘﯽ، ﻣﺘﺎﮞ ﺍﺛﺮ ﺗﮭﯿﻮﯼ..
اساں اجڑے ہاں تاں وس پوسوں
رکھیں وسنڑ دی جاہ متاں توں اجڑیں
معصوم شاکر اداس کیوں ایں
یار یاراں کوں بھلدے راھندن.
Saraiki Sad Poetry
تو سد کے ڈیکھ میں بھجدی آساں
جے جُتی پاواں تے کافر آکھیں
کہ تیڈے پچھے جند جان رول دیسا ہک واری سد کے ویکھ تہ سئی
توں اویں یار پیار پیار کرناۓ میں تیڈے پیار اچ زندگی رول دیسا
ساہ اوہے یار مکا دیندن
جہیڑے ساہ توں ڈھیر قریب ہوندن
فیر اوئے یار وفاواں نہیں کردے جنہاں یاراں تے جند مر ویندی
اے ہک واری جے معلوم تھی ونجے تہ فیر زندگی اوکھی نبھدی اے
کتھاؤوں کجھ نیندر مل پووے
تیڈا ہک خواب ڈیکھاں ہاں
میڈی نیند تہ سجناں اڈی پئی ہے
نہتا تیڈے خواب میں ڈیکھاں تسلی نل ہاں
ڈر لگداۓ شاکر بارشاں توں
اساں عارضی نقش دیواراں دے
اِس زندگی دی کشمکش اچ اے دل ڈبیا پیا اے سجناں
ہن تا صرف تمنا موت دی باقی ہے
کہ جناب! ارمان ہے ساکوں اس گل دا ساڈا یار ہوندا اسان کیوں رلدے
چلو نبھدی جو پیئ ہے کلیا دی رب کرم کرے اے وی نبھ ویسی
کوئی تونسہ دا تیل هووے
رب سائیں یارڈیوے جیندی پتلی چیل هووے
بندے “شاکر” قسماں بھل ویندن،،
ساکوں یار بھلاۓ تاں کیا تھی گۓ
تیڈے نخرے چا چا تھک گئے ہیں
تیڈے عاشق ہیں ،، پلے دار تاں نئیں
بس شاکر ظلم دی حد مک گئی
میکو ڈیہدا ہا وت کھلدا ہا
یار اساں تاں سادہ لوگ ہئیں بس
توں جگ وساں تیکو جگ مبارک
میکو لوڑ نہیں کسے رنگ جگ دی میں سادگی اچ ہی سہنڑاں ہاں
توں جاکے وس خوش رنگیاں نال خوش رنگیاں دے وی بخت ہوندن
کہ جناب! ہاسے نازک خوشبو پھلا دی، لگی نظر ہوا تھی گۓ ہا
ں، انجے لوکاں چابھڑکایا اے، ڈوہیں یار خفا تھی گۓ ہاں،
نہیں دل آہدا ہنڑ ملنڑ کیتے، منہ زور ولا تھی گۓ ہاں،
وت شاکر کھیڈ مقدراں دی، فی الحال جدا تھی گۓ ہاں
Saraiki Poetry Text
جڈوں رات کُو ہر کوئی سم ویندے
میں درد لکھینداں کاغذ تے
میڈے سفراں دی تفصیل نا پچھ
کدی اُٹھدا ہاں کدی ڈھے پونداں
آ زندگی تیکوں راہ لاواں
ھُنڑ سنجڑ پُرانڑے نئیں ولدے
تیڈے فارغ وقت دے شُغل جو ہاں
جیویں دل آکھی اوویں رول ودا
اساں مست دیوانے عشق دے
ساڈے لوں لوں عشق دا روگ
سانوں کافر آ کھدے ملاں
اساں جگ دے وکھرے لوگ
اساں ماہی ماہی کوکدے
ساڈا ورد ناں کوئی ہور
ساڈا وجد عبادت یار دی
ساڈے گل وچ عشق دا جوگ
تیں اُجڑا ڈِٹھا اے شاکر کُوں
توں کیا جانڑیں اساں کیا ہاسے
ہجر میکو کھا گئے تاں مسئلہ کینی
ہر شئے اپنڑاں نصیب کھاندی اے۔۔۔
میڈیاں دھاہیں تاں نئیں سُنڑیاں ویندیاں
میڈیاں دھاڑاں تاں سُنڑ گھنے ہا ہنڑ
حولیں حولیں میں کِردا ویندا ہاں
اوکوں آکھو ہا چُنڑ گھنے ہا ہنڑ
میڈی غربت شاکر جرم تا نئ
بندے یار غریب وی ھوندن پئے.
زندگی احترام کر ساڈا
تیکوں چھوڑن تے دیر نئیں لگڑیں
کوئی دلاسہ تاں یار ڈیویں ھا چاء
کونڑ عمراں دا ساتھ منگدا ھائی
تیڈی آمین شامل ہئی ساکوں لگدے پلوتے وچ
ایویں لوکیں دے آکھے تے اساں مردے تاں نہ ہاسے
تُوں اِیویں کر مِیکوں محبت کر
میکوں دشمنڑ دی لوڑ پے گئ ہے
او وی آدے ملڑن دا سوچوں ہا
میں وی آکھیے جو ہا سوچیساں میں♥️
میکوں شاکر تروڑ نصیب ڈتے …
نئی تاں یار دی بانہہ دی ونگ ھامی
کہ جناب! ارمان ہے ساکوں اس گل دا ساڈا یار ہوندا اسان کیوں رلدے
چلو نبھدی جو پیئ ہے کلیا دی رب کرم کرے اے وی نبھ ویسی
